اختلال گذر هراسی

اختلال گذر هراسی یک اختلال اضطرابی و روحی روانی است. به طور کلی این اختلالات شایع ترین اختلالات روانپزشکی هستند.

در مجموع حدود یک چهارم افراد ممکن است یکی از این نوع اختلال اضطراب را داشته باشند.

تعریف اختلال گذر هراسی

اما گذر هراسی نیز یک نوع اختلال اضطرابی است که در آن یک فرد نگران است که تنها در خیابان یا مکان هایی که فکر می کند مشکل زا می شوند، برود.

در واقع، اعتقاداتش بر اساس این ایده است که او به هیچ فردی دسترسی نخواهد داشت و نمی تواند از کسی کمک بگیرد.

فرد مبتلا به این اختلال دائما نگران است که او نمی تواند از آن شرایط سریعا بیرون بیاید.

یعنی او در واقع از یک وضعیت فیزیکی رنج می برد و نمی تواند خودش را به مرکز پزشکی برساند.

و همین اضطراب سبب می شود به برخی مکان ها نرفته و از ان ها ترس داشته باشد.

تاثیر گذرهراسی بر روی زنان و مردان

خانم ها بیشتر از اقایان می ترسند. به طور کلی، این اختلال در میان نوجوانان و جوانان شایع تر است.
شیوع اختلالات نیز مشابه است و معمولا فرد علائم این اختلال را از زمان نوجوانی نشان می دهد.
این اختلال معمولا در افراد چهل سال و بالاتر نادر است. به طور کلی، زنان دو برابر بیشتر از مردان مبتلا به اختلال هستند.

در میان انواع هراس هایی که کم نیستند، میزان شیوع اختلالات گذر هراسی دو الی شش درصد است.

قبل از این، اختلال گذر هراسی به عنوان یک اختلال جداگانه تشخیص داده نشده بود و معمولا با بیماری دیگری مورد بررسی قرار می گرفت.

به این معنی که اگر یک فرد اختلال اضطرابی داشت، همراه با این اختلال، یک بررسی برای تعیین اینکه آیا اختلالات در سایر موارد وجود دارید یا خیر انجام می شد.

زمینه ابتلاء به اختلال گذرهراسی

اما اکنون اختلال گذر هراسی به عنوان یک اختلال مجزا تشخیص داده شده است.

معمولا افراد مبتلا به این اختلال بر اساس برخی از زمینه های اضطراب خود، این اختلال را ایجاد می کنند.

اما ممکن است علائم اضطراب نداشته باشند اما دارای اختلال باشند.

شایع ترین اختلال که پیش از این اختلال وجود دارد، اختلال هراس است.

در اختلال هراس: افراد مبتلا به حملات اضطراب شدید با علائم مانند :
تپش قلب، تنگی نفس، احساس خستگی از یک بیماری به علت اختلال رنج می بردند.و نمی توانند از خانه بیرون بیایند.

اما در حال حاضر بسیاری از مردم اختلال هراس ندارند و در اصل تنها با این اختلال موقت تشخیص داده می شوند.

این اختلال شامل طیف وسیعی از ترس و اضطراب است.

شایع ترین مکان هایی که افراد نشانه ای از اختلال را بروز می دهند:

مکان هایی هستند که در فضای بسته مانند آسانسور هستند .
یا حتی بسیاری از افراد در مترو این حالت را دارند و از محل اضطراب خود رنج می برند.

علت این اختلال چیست؟

علت این اختلال، و همچنین بسیاری از موارد دیگر روانپزشکی، از دیدگاه های مختلف توجیه می شود و گفته می شود که علل متعددی وجود دارد.

برخی از علل بیولوژیکی یا بیولوژیکی در ایجاد این اختلال موثر هستند که به تغییرات انتقال دهنده های عصبی یا مواد شیمیایی که در مغز رخ می دهد، مرتبط است.

در این مورد، برخی تغییرات انتقال دهنده عصبی در سیناپس ها و نورون ها اتفاق می افتد.

با احتمال بیشتر تغییرات در سروتونین و نوراپی نفرین، که در آن تعادل این هورمون ها در مغز به هم می خورد.

به غیر از علل بیولوژیکی، علل روانی نیز وجود دارد که فرد در دوران کودکی با آن ها مواجه است.

کسی که اختلال نارسایی قلبی دارد، مستعد ابتلا به این اختلال است. علت دیگری علت اجتماعی است که می تواند موثر باشد.

در میان تمام علل اعلام شده، علت بیولوژیک به خوبی شناخته شده است، اما علل دیگر در نظریه های مختلف گوناگون بیان شده اند.

و قابل پیش بینی نیست که چه چیزی موجب اختلال می شود.

درمان چگونه انجام می شود؟

دو روش برای درمان این نوع اختلال وجود دارد: درمان دارویی و درمان غیر دارویی.
در مواردی که این ترس شدید باشد، دارو باید در ابتدا آغاز شود.
اما در موارد خفیف تا متوسط، شروع درمان غیر دارویی ممکن است آغاز شود.
درمان غیر دارویی یک جنبه بسیار مهم است زیرا تا سلامت کامل بیمار و بهبود بخشیدن به او ادامه یافته و مانع از عود بیماری می شود.
در حقیقت، این نوع درمان رفتاری شناختی برای یک فرد مبتلا به بیماری خفیف تا متوسط است.

مقابله تدریجی اولین چیزی است که برای بیمار انجام می شود.