تیک عصبی

تیک عصبی:یکی از موارد تیک، انقباضات عضلانی سریع، تکراری و غیرمستقیم است.

و ممکن است به صورت صدای کوتاه، بی همتا و ناگهانی مشاهده شود.

شخص نمی تواند تیک عصبی را تحمل کند، اما اگر بتواند دلیل ان را بشناسد، تا حدودی می تواند ان را کنترل کند.

تیک با استرس تشدید می شود و زمانی که به طور ارادی کنترل شود، کاهش می یابد اما ناپدید نمی شود.

ویژگی های تیک عصبی

تیک عصبی در کودکان ممکن است چند دقیقه یا چند ساعت طول بکشد، اما بایستی در همان دوران کودکی درمان شود.
اکثر کودکان نمی دانند یا قادر به کنترل تیک عصبی خود نیستند.
علائم تیک عصبی در زمان آرامش کودک یا در هنگام انجام فعالیت کمتر دیده می شود. و حتی در هنگام خواب نیز می تواند گریبان گیر نوزاد شود.
اختلالات مربوط به تیک در مردان نسبت به زنان شایع تر است.
سن تیک متوسط از هفت سالگی تا هجده سالگی است .
و پرخاشگری، افسردگی، تهاجم می تواند روابط دو سویه ای با اختلال نامبرده داشته باشند.

در بسیاری از موارد، خانواده ها از تیک خسته شده و به آن اهمیت نمی دهند.

البته، پیگیری راهنمایی های لازم در تیک عصبی مهم است و بهترین راه خلاص شدن از آن می باشد.

اما اگر تیک مزمن با نادیده گرفتن خانواده مواجه شود، کودک در تحصیل دچار مشکل می شود.

ممکن است زمانی برسد و خانواده تصور کند که تیک کودک حل شده است.

در حالی که حل نشده است و تنها تبدیل به تیک دیگری شده باشد.

گاهی اوقات افراد به صورت استرس زا یا به دلیل مشکلات عاطفی مجموعه ای از تیک ها را بروز می دهند.

این رفتارها یک رفتار موقتی است که در طول زمان حل خواهد شد. برای رفع تیک، شما همیشه باید ریشه ها و دلایل تیک را شناسایی کنید.

عوامل ژنتیکی،مواد شیمیایی و اختلالات آن،داروها و الکل،افسردگی،بیماری های مزمن
و محیط عفونی استرس زا و تنش زا در تیک عصبی نقش دارند.
علاوه بر این باید عوامل ژنتیکی کودک و ویژگی های ارثی را در نظر گرفت.
مطمئن شوید که با یک روانشناس در این مورد حرف زده اید.

روان پزشکان ممکن است از دارو برای درمان تیک استفاده کنند.و رفتارهای درمانی نیز یک روش موثر برای درمان تیک های عصبی است.

در رفتار درمانی، اصل این است که تمرکز مستقیم و تمرکز بر روی تیک وجود نداشته باشد.

و والدین باید بدانند که دستورات تکراری آنها سبب می شود کودک تیک قوی تری بگیرد.

والدین گاهی اوقات نیز شکایت دارند که چک کردن کودک در بعضی شرایط تشدید می شود.

به عنوان مثال، یک کودک که تیک فراگیر دارد، همیشه ان را بروز نداده و گاهی اوقات آن را انجام می دهد.
در این موارد، ما می گوییم که کودک تیک ندارد ، اما این رفتارهای ناسازگار است.
تیک باید به طور مداوم در شرایط مختلف تکرار شود و حداقل چهار هفته به طول انجامد.

والدین باید بدانند که کودکان زیر سن شش سال هیچ دانش و آگاهی از تیک ندارند و در مورد آنچه انجام می دهند فکر نمی کنند.

از یک طرف، با توجه به سن بسیار کمشان، آنها زود تیک شان را ترک می کنند.

بنابراین، کودک به طور مستقیم از خانواده و محیط تحت تاثیر قرار می گیرد.

و اگر رفتار نامطبوع یا عصبی در محیط اطراف کودک وجود داشته باشد، لازم است که تصحیح شود. به طوری که به کودک منتقل نشود.

هشتاد درصد از انواع تیک ها به طور کلی مربوط به اضطراب بوده و به نوعی تیک واکنش عصبی یک فرد در مواجهه با اضطراب و استرس است.

بنابراین، علت اصلی تیک ها، اضطراب است، به همین علت، زمانی که یک فرد در حال درمان باشد، کوتاه ترین مسیر درمان باید مشخص شود.

در عین حال، اختلال توره ، شدید ترین و شایع ترین نوع تیک در بچه ها است که به طور همزمان دارای صدای صوتی و حرکت می باشد.

این اختلال کم یاب است و درمان دارویی یک اصل اساسی در رفع آن است. در این اختلال، سیستم عصبی تحت تاثیر قرار می گیرد.

به همین دلیل است که دارو بیشتر برای رفع و از بین بردن آن مفید واقع می شود.

منبع: کانون مشاوران ایران

اختلالات جسمی

اختلالات روان پریشی