اضطراب یک امر طبیعی است که در مراحل رشد ما اتفاق می افتد فقط زمانی جدی میشود که شدت پیداکند.
تمام کودکان ۸ تا ۹ ماه غریبی میکنند یعنی با دیدن افراد ناآشنا شروع به گریه میکنند، به اندازه ای که والدین را ناراحت میکنند
این نشان دهنده رشد طبیعی کودک و توانسته است بین والدین و دیگران تفاوت را حس کند.
همراه بودن والدین به کودک کمک میکند که این مرحله از رشد را با موفقیت پشت سر بگذارد
که در ۱۸ ماهگی واکنش های کمتری به غریبه نشان میدهند.
در آغوش گرفتن والدین در این سن کودک از اضطراب و ترس او کم میکند، والدین با حضور و حمایتخود به او کمک میکنند تا از این مرحله عبور کنند.
والدینی که در مقابل این عملکرد کودک عصبی و خشمگین میشوند، غربیه ها را از کودک دور میکند و به حمایت بیش از اندازه کودک میپردازند
باعث میشود این مرحله را کودک به سختی بگذراند و دچار استرس و اضطراب شود که به آن اضطراب جدایی میگویند.
وقتی کودک دوست ندارد از شما جدا شود با وقت گذاشتن برای او سعی کنید صحبت هایش را بشنوید.
اگر میدانید بی تابی او شدید میشود برنامه خود را طوری طراحی کنید که موقع رفتن وقت کافی داشته باشید.
به او فرصت دهید از ترس هایش را برای شما بازگو کند و به او آرامش دهید تا این لحظه برایش تلخ نباشد.