دختران هم می‌توانند

هوا کم‌کم داشت رو به خنکی بعدازظهر می‌رفت. جمعه دلگیر هفته گذشته حال و هوای شهرک امید در شمال شرق تهران طور دیگری بود و آنچنان هم دلگیر بود، خانواده‌ها به زمین اسکیت بازی شهرک امید می‌رفتند. از هر سن و سالی هم که بگویید بودند. بچه‌های یکی دوساله کفش اسکیت پایشان کرده بودند تا سن بالاهایی که باورتان نمی‌شود.

باورمان نمی‌شد اسکیت آن‌قدر طرفدار داشته باشد، اما این ورزش جذاب مثل این‌که کلی طرفدار دارد. زمین اسکیت شهرک امید جا برای سوزن‌انداختن نداشت. جمعیت سرازیر شده بود و کم کم برنامه داشت شروع می‌شد. گروه‌های مختلفی برای اجرای برنامه روی زمین اسکیت تمرین می‌کردند. حرکاتشان چشم‌نواز بود؛ دختران و پسرانی که حرکاتشان مارا به یاد پاتیناژ می‌انداخت. بزرگ و کوچک همه و همه آمده‌اند.

فضا به شدت خانوادگی است و نظم خودجوشی حاکم است. آدم آرزو می‌کند ای کاش فوتبال این‌طوری بود. می‌بینید حضور خانواده‌ها چه تاثیری دارد؟

فضای ورزش‌هایی که جو خانوادگی در آن مثل فوتبال کشتی در آن وجود ندارد، این‌طوری بود.

امنیت بالای اسکیت

زمین شهرک امید آماده می‌شد تا اولین همایش بزرگ اسکیت را برای اولین بار در رشته‌های فری استایل اسلالوم مارپیچ آزاد در زمین اسکیت شهرک امید برگزار کند. به زبان ساده یعنی اسکیت با مانع. آن هم تازه با بچه‌هایی که نام تیمشان پی‌یر است. تیمی که زمانی یک مربی ایتالیایی داشته اما الان یک مربی ایرانی آن را سرمربیگری می‌کند.

مدرس کلاس‌های داوری فری استایل فدراسیون اسکیت ایران و همچنین سرداور رقابت‌های سال گذشته، نویسنده اولین کتاب فری استایل در کشور هم یک ایرانی هست. تنها ایرانی است که مدرک این رشته را از فرانسه دارد. پیست کم‌کم شلوغ می‌شود و کوچولوهای اسکیت‌باز بیشتری به پیست هجوم آورده‌اند. آن امنیتی که گفتیم کاملا مشهود است. نوجوانان و جوانان مشغول اسکیت هستند و به سرعت از کنار کوچولوها رد می‌شوند، اما به کوچولوها آسیبی نمی‌رسد، چون نمی‌ترسند و به خوبی آموزش دیده‌اند و سعی می‌کنند زیبایی وقت آنها را یاد بگیرند. حتی یکی از قهرمانان گذشته اسکیت نمایشی ایران که نامش لیلا است و دختر ۲۵ ساله‌ای به نظر می‌رسد، بچه‌های کوچک را بغل می‌کند و دور زمین می‌چرخاند که حسابی مورد توجه تماشاگران قرار می‌گیرد و حتی تشویقش هم می‌کنند. او را لیسانس تربیت بدنی معرفی می‌کنند. البته زمین‌خوردن‌هایی هم دیده می‌شود، اما تجهیزات سلامتی کوچولوها کامل است. کمی بی‌نظمی در مراسم دیده می‌شود که البته شاید به خاطر مردمی‌بودن مراسم طبیعی به نظر می‌آمد. مربی تیم اسکیت نمایشی نامش رضا طاعتی است.

او که در کارنامه‌اش سابقه قهرمانی رقابت‌های نمایشی فیگور اسکیت را دارد، فارغ‌التحصیل رشته مهندسی برق از دانشگاه آزاد کرج است و حتی جزو اولین مدرسان فدراسیون اسکیت است. گرچه کمی از ناملایمات می‌نالد و توجه فدراسیون را از از لحاظ بودجه دهی به این ورزش سالم و با کلاس زیاد نمی‌داند: ما پنج سال است که در ایران کار می‌کنیم، اما در این رشته که ۵۰ سال است تاسیس شده، ما یکی از قدرت‌هایی هستیم که می‌توانیم مدال بیاوریم، اما نمی‌دانم چرا بیشتر به رشته سرعت که مدال‌آور نیست می‌پردازند. ما سال گذشته در اسیا در این رشته سوم شدیم، اما در کاروان ۱۵ نفری تیم ملی اسکیت که ۱۳ نفر آن سرعتی بودند و دو نفر نمایشی، هر ۱۳ نفر سرعتی به هیچ مقام و مدالی نرسیدند و همان اول حذف شدند. یکی دیگر از خانم‌ها مدرک بین‌المللی اروپایی دارد و کلی هم شاگرد زیر دستش پرورش داده، اما درآمد این کار را بالا نمی‌داند: ما عاشق این کار و بچه‌های کوچکی هستیم که با آنها کار می‌کنیم.

نقش دخترها

دخترها البته در اسکیت با مانع بیشتر مطرح‌اند. آنها هم در حین تمرین و هم در حین مسابقه موانع را نزدند، اما پسرها با زدن حداقل دو مانع آمار خوبی به جای نگذاشتند. راستی یک دی‌جی هم بود که تمام آهنگ‌های روز را برای حاضران پخش می‌کرد و حس حرکات موزون بدجوری به ما دست داده بود. حرکات یک چرخ و دو چرخ و چرخش و پرش و تکنیکال پسرها و دخترهای اسکیت‌باز، هماهنگی خوب عصب و عضله را به خوبی نشان می‌داد. کارهایی که از تمرینات استقامتی و بدن‌سازی خاص پیروی می‌کرد. دخترهای کوچک هم حتی در اسکیت بازی تعدادشان بیشتر از پسرها بود. انگار که این رشته اصلا برای دخترها ساخته شده است.

از خلج می‌پرسم که آیا اسکیت ورزش گران قیمتی است؟ پاسخ می‌دهد: می‌شود روی هر سطحی بازی کرد و دوست‌داشتنی است. از ۲۰۰ هزار تومان تا چند میلیون هم می‌شود برایش خرج کرد، اما خب همه چیز به ورزشکار بستگی دارد. هدف البته شرکت در مسابقات بین‌المللی باید باشد که مثل این‌که امکانش فراهم نمی‌شود. خلج البته سعی دارد همه چیز با مسالمت پیش رود. راستی او هم از دانشگاه امیرکبیر مهندسی برقش را گرفته، تا شاهد یک مهندس اسکیت‌باز باشیم. مربی البته بازیکنانش را معرفی می‌کند. آرش غفاری که سرپرست تیم است خودش از پیشکسوت‌های اسکیت محسوب می‌شود.

البته باید بدانید که در اسکیت و در سن ۲۵ سالگی پیشکسوت محسوب می‌شوید، چون این رشته از دو سالگی‌تان می‌تواند آغاز شود. بازیکنان فرید، سوگند و نازگل هستند که این دو تای آخری در رشته فری استایل قهرمان کشور و عضو تیم ملی هستند، ولی هنوز پیشکسوت نشده‌اند. حرکات آنان برای عبور از بین مانع‌ها ملت را بر سر ذوق آورده است. مربی‌شان خلج غیرمستقیم به بی‌توجهی‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: ای کاش فدراسیون بتواند برای اعزام این تیم‌ها به خارج از کشور اقدام کند، چون این رشته در جهان از سال ۲۰۰۰ تاسیس شده و ایران از سال ۲۰۰۵-۲۰۰۴ تیم دارد. پس می‌تواند موفق باشد.

اسکیت یکی از پرطرفدارترین ورزش‌های دنیاست و تنها در آمریکاست که اسکیت بورد بیشتر از خود اسکیت طرفدار دارد. اصلا اسکیت بورد درست مثل بسکتبال در آمریکاست.

تعادل خیلی متعادل

وقتی آدم به حرکات اسکیت‌بازها نگاه می‌کند، به این نکته پی می‌برد که اینها چقدر تعادل را به خوبی حفظ می‌کنند. وقتی با آنها هم‌کلام می‌شوی، آرامش را در آنها حس می‌کنی. هماهنگی عصب و عضله مثل این‌که کلا چیز خوبی است. تصمیمات در اسکیت باید در هزارم ثانیه گرفته شود و تمام شش دانگ هوش و حواس درگیر کارهاست.

هر اتفاقی خلاف جریان تعادل منجر به سقوط و افتادن و از دست دادن تعادل است. مصدومیت‌های شدیدی مثل شکستگی قوزک پا، زانو و حتی آب آوردن زانوها می‌تواند آزاردهنده باشد و باعث خداحافظی از این رشته شود. پس باید اصولی و از روی یک سیستم خاص آموزشی کار کرد که حتی در امر تغذیه اسکیت‌بازها هم قابل توجه است.

انحصار را شکستند

به هر ترتیب این همایش توسط مربیانی برپا شد که سعی کرده بودند با خروج از مجموعه‌های منتخب، همایش‌های دیگر را برگزار کنند. این رشته در ایران در سال‌های میانی دهه ۷۰ پا گرفت و افرادی که این رشته را در مجموعه ورزشی چمران و پارک ملت راه انداختند، توانستند شهرداری‌ها را در آن زمان برای درست کردن زمین‌های اسکیت در دیگر نقاط تهران مجاب کنند تا این‌که همین گروه اول از سال ۷۹ به مدت ۱۵ سال مجموعه ورزشی انقلاب را اجاره کرد که تا الان هم در اجاره آنهاست.

هدف این گروه مثل این‌که شناسایی استعدادها و پرورش آنها در نقاط دیگر تهران است. به هر جهت مراسم با نمایش اسکیت‌های سرعت، گروه دختران زیر ۱۰ سال، انجام حرکات نمایشی پاتیناژ روی آسفالت توسط لیلا راضی و یک گروه دو نفره دختر و پسر ادامه یافت.

اسکیت اگرسیو اینلاین‌های جنجالی

اما وقتی افراطی‌های اسکیت با حرکات عجیب و غریبشان وارد کارزار شدند، سکوت همه جا را فرا گرفت. این رشته که با اسکیت‌های لاین طراحی شده، مخصوص و با تمرکز روی لم‌ها و تکنیک‌ها و استایل آزاد اجرا می‌شود و شامل انواع گوناگونی حرکات هوایی، لغزیدن‌ها یا سر خوردن‌ها (به انگلیسی: Slide) و دیگر مانورهای پیشرفته بود که به خوبی اجرا شد و مو را بر تن همه راست کرد. زیر سبک‌های این ورزش با توجه به محیطی که در آن انجام می‌شود، به سبک‌های پله زمین عمودی، پارک، و اسکیت خیابانی تقسیم می‌شود که ما آن شب خیابانی‌اش را شاهد بودیم. لیلا راضی اسکیت بازی که حرکاتش آن شب همه را به یاد بالرین‌ها انداخت، در این‌باره می‌گوید: اسکیت اگرسیو امروزه در ایران با وجود آن‌که هنوز هم در نگاه بعضی اشخاص غیر اسکیت باز ورزشی عجیب شناخته می‌شود، اما بسیار پیشرفت کرده است و در تمام شهرها ورزشکارانی به این رشته مشغولند. حضور این رشته در ایران به حدود ۱۰ سال پیش باز می‌گردد و عده محدودی در آن فعال بودند و از همین عده هم تعداد انگشت شماری از اصطلاحات اینلاین اگرسیو و اینلاین استانت که هر دو برای این رشته استفاده می‌شود اطلاع داشتند. اکثریت، این رشته را با نام رمپ می‌شناختند.

اصطلاح رمپ باز برای کسانی به کار می‌رفت که اسکیت اگرسیو داشتند و از ارتفاعات مختلف گپ یا همان پرش انجام می‌دادند و بعضی‌ها هم روی سکوها و لبه‌ها حرکات چرخشی اجرا می‌کردند. اما به مرور و به سرعت این رشته پیشرفت کرد، مخصوصا زمانی که در پارک‌ها نظیر پارک ملت یا در پیست تابان در رسالت، هف پایپ ساخته شد که این وسیله یو یا همان رمپ نامیده می‌شد. همچنین حضور اسکیترهایی که در کشورهای دیگر به این رشته پرداخته و به ایران آمده بودند، باعث شد که انواع اسکیت‌ها، سبک‌ها و تکنیک‌های این رشته شناخته‌تر شود.

دخترها در کل مثل این‌که از پسرها بیشتر پیگیر اسکیت. نه؟ البته دخترها در کل در رشته نمایشی بیشتر شرکت می‌کنند، ولی پسرها خجالت می‌کشند در رشته نمایشی کار کنند. انگار در ایران هنوز جا نیفتاده که پسرها اسکیت نمایشی کار کنند. اما آرزو می‌کنم که بتوانم یک باشگاه چندمنظوره برای خودم داشته باشم و در آن بتوانم به خوبی فعالیت کنم و همایش‌های بزرگ‌تری را برای علاقه‌مندان اسکیت در ایران برگزار کنم.

فوتبال اسکیت

برنامه با فوتبال اسکیت به پایان رسید. این بهترین وجه قضیه بود. البته برای ما ورزشی‌نویس‌ها کلا حس خوبی بود، اما بازی اسکیت بازها چنگی به دل نمی‌زد. آنها که پیش از فوتبال بازی‌کردن کلی با اسکیت روی زمین و هوا بالاو پایین پریده بودند برای فوتبال بازی کردن دیگر نا نداشتند. اما در کل شب خوبی بود. شب جمعه‌ای دل‌انگیز.

گرچه لنز عکاس ما در برخورد با گروه اسکیت سرعت خرد شد و کار ما سخت‌تر و عکاس دو متر به دورتر پرت شد و کار ما سخت‌تر شد، شانس آوردیم دو عکاس به همایش برده بودیم. شش اسکیت باز را بر زمین انداخت، اما هیجان آن به همراه دی جی خوش سلیقه شب خاطره‌انگیزی ساخت. راستی بازی‌های آسیایی گوانگجو نزدیک است. فدراسیون اسکیت برنامه‌ای برای ارسال تیم ایران دارد؟

بازدید:۶۲۵۹۴۲

رتبه مقاله درگوگل: