مرکز مشاوره اردبیل نمونه در سطح کشور به همراه بهترین و مجربترین مشاوران و روانشناسان ایران
بهترین دکتر روانشناس، روانپزشک برای بهبود رابطه شما قبل و بعد ازدواج
بچه‌های نسل امروز می‌توانند یکی از مبتکران بازی‌های سالم رایانه‌ای باشند
در یکی از روزهای گرم خرداد بار و بندیلم را برداشتم و به سمت «انجمن بازی‌های رایانه‌ای» حرکت کردم تا با لقمان شاورانی گفت‌وگو کنم که از سال ۸۵ (بدو تاسیس) تا کنون، بدون هیچ‌گونه سابقه مدیریتی در انجمن بازی‌های رایانه‌ای ایران در سازمان تربیت بدنی، مسئولیت این انجمن را برعهده داشته و خودش را متولی گیم در ایران می‌داند؛ کسی که بدون هیچ‌گونه سابقه ورزشی یک‌باره هم رئیس انجمن بازی‌های رایانه‌ای شد و هم مربی تیم ملی! و تنها مسابقاتی را رسمی می‌داند که یا انجمن بازی‌های رایانه‌ای (بخوانید خودش) برگزار کند و یا به یک نحوی زیر نظر این ارگان (دوباره بخوانید خودش) برگزار بشود. او خود را مبتکر طرح «انجمن بازی‌های رایانه‌ای ایران» می‌داند.
وقتی تلفنی قرار مصاحبه گذاشته شد، چیزی شنیدم که برای من خیلی جالب بود؛ قرار گرفتن انجمن بازی‌های رایانه‌ای در داخل ساختمان «فدراسیون‌های عشایری و روستایی». یک ایده نو به نظرم آمد. حالا این‌که ربط بازی‌های رایانه‌ای به ایلیاتی‌ها و عشایر چیست؟ این را از ما نپرسید که ما هم مثل شما تا لحظه تنظیم این مقاله جوابی برایش پیدا نکردیم و احیانا هیچ وقت هم پیدا نمی‌کنیم.
در طول مصاحبه هم ایشان بارها و بارها بنده را به جانبداری از اشخاص خاص، به مطلع نبودن از شرایط گیم ایران (که خود ایشان خوب اطلاع دارند که سابقه بنده در گیم ایران حداقل از خود ایشان بیشتر است) و بسیاری بد اخلاقی‌های دیگر متهم کردند که من از حق خودم در قبال ایشان می‌گذرم.
– کار انجمن بازی‌های رایانه‌ای دقیقا چیست؟
مقوله بازی‌های رایانه‌ای از حدود سال ۸۰ شمسی در ایران اهمیت پیدا کرد. در آن زمان هیچ نهادی نخواست، یا نتوانست متولی این مقوله شود. اختلاف نظرها شدید بود، یک سری دیدگاه بود که می‌گفت از اشاعه این موضوع (بازی‌های کامپیوتری) در ایران باید جلوگیری شود، یک سری دیدگاه هم بود که می‌گفت این یک تکنولوژی جدید است که از اولین نسلش که در ایران وارد شد، مورد استقبال شدید مخاطبان قرار گرفت و در نتیجه باید به آن پرداخت. در نتیجه بین سال‌های ۸۰ تا ۸۵ خیلی‌ها می‌خواستند این مقوله را که فقط در وزارت فرهنگ تعریف شده بود، وارد ورزش کنند که همیشه مخالفت می‌شد.
– چه ضرورتی وجود داشت که بازی‌های کامپیوتری به صورت ورزش تعریف شود؟
وقتی در دنیا به این بازی‌ها به چشم ورزش نگاه می‌شود و به عنوان الکترونیک اسپورت از آن یاد می‌شود، هر کشوری هم که می‌خواهد دراین زمینه فعالیت داشته باشه، باید تابع یک سری شرایط باشد. ولی مهم‌ترین اتفاقی که افتاد سخنرانی رهبری در خصوص بازی‌های رایانه‌ای بود که با آن سخنرانی همه بهانه‌ها از بین رفت. شورای عالی انقلاب فرهنگی جلسه‌ای برگزار و اعلام کرد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید تشکیلاتی را برای تولید محتوا (تولید بازی) و رده‌بندی بازی‌های خارجی تشکیل بدهد. در همان زمان شورای عالی انقلاب فرهنگی به سازمان تربیت بدنی اعلام کرد که این سازمان هم باید تشکیلاتی را در خودش ایجاد کند به عنوان متولی گیم و بازی کامپیوتری در ایران. من هم که در همان زمان با شورای عالی انقلاب فرهنگی مکاتباتی داشتم، به سازمان تربیت بدنی طرحی را دادم و پیشنهاد کردم بازی‌های رایانه‌ای به صورت یک انجمن زیر نظر سازمان تربیت بدنی قرار بگیر. سازمان با این پیشنهاد موافقت کرد و از خردادماه سال ۸۵ این انجمن تشکیل شد. البته شما تشکیل این انجمن را باید چند بعدی ببینید، شما باید در یک شرایط بسیار نامناسب این مقوله (بازی کامپیوتری) را وارد ورزش بکنید که هیچ سابقه‌ای نداشته.
– کدام شرایط بسیار نامناسب؟
اولین نکته این‌که ورزش و سازمان تربیت بدنی هیچ‌گونه شناختی را نسبت به این رشته نداشتند و هیچ‌چیزی در این مورد نمی‌دانستند. خب وقتی شاکله یک سازمان اعم از مدیریت و کارشناسان، هیچ کدام اطلاعی از این وضعیت ندارند، شما باید چه کسی را توجیه کنید؟ کسی را که بلد نیست کامپیوتر را روشن کند؟
– منظورتان کیست؟
سازمان تربیت بدنی.
– به مدیریت آقای (ع.آ)؟
بله، البته منظور من سازمان تربیت بدنی در زمان مدیریت آقای (ع.آ) است، البته مجموعه زیر نظر ایشان حتما مربوط به ایشان نیست و اکثر کارشناسان تربیت بدنی، کارمندان رسمی هستند.
– معضل بعدی چه بود؟
این بود که هیچ کس نمی‌دانست که این وزارت‌خانه دقیقا می‌خواهد چه‌کار کند. از یک طرف شورای عالی انقلاب فرهنگی به این وزارت‌خانه گفته بود که وظیفه ساخت بازی و تولید محتوا با شماست، از طرف دیگر این وزارت‌خانه توسط شخص وزیر وقت مامور شده بود که با بازی‌های کامپیوتری مقابله کند. دو سال طول کشید تا بالاخره در سال ۸۷ بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای تشکیل شد.
– از زمان تشکیل انجمن بازی‌های رایانه‌ای تا کنون، چه مسابقاتی را برگزار کردید؟
هرساله یک دوره مسابقات کشوری برگزار می‌کنیم و اگر اعزامی در پیش داشته باشیم، نفرات برتر آن مسابقات را به اردو دعوت می‌کنیم. یک سری مسابقات هم از سال ۸۷ برگزار شد به نام المپیاد ورزشی ایرانیان، که ما فقط در همان دوره شرکت کردیم و چون نیازی به این مسابقات نمی‌بینیم، در این مسابقات شرکت نمی‌کنیم. یک سری مسابقات آزاد هم هست که شرکت‌های خصوصی به ما مراجعه می‌کنند و درخواست مسابقه تحت نظارت ما را می‌کنند. که ما هم تفاهم‌نامه‌ای را با آنها امضا می‌کنیم و مسابقه را برگزار می‌کنیم.
– تا حالا چنین مسابقه‌ای برگزار کرده‌اید؟
دو سه مرتبه تا مرز برگزاری پیش رفتیم.
– برای مسابقات انتخابی ویتنام که در تیرماه ۸۸ برگزار شد، چرا بدون مسابقات مقدمانی شما تیم IG را برای بازی Counter Strike انتخاب کردید؟ چرا طبق قانون مسابقات جلو نرفتید؟
برای آن مسابقات آسیا شش رشته را مشخص کرده بود. به هر کشور اعلام کرده بودند که حق شرکت در چهار رشته را دارند. ما هم سریع بخشنامه‌ای برای استان‌ها فرستادیم و آنها مسابقات مقدماتی را برگزار و نفرات برتر را اعلام کردند. ما هم در تیرماه به مدت ۱۲ روز در تهران مسابقات نهایی را برگزار کردیم. در نهایت تصمیم گرفتیم در رشته‌های FIFA، NFS و NBA شرکت کنیم، چون در رشته‌های انفرادی اجازه داشتیم دو نماینده اعزام کنیم. و سهمیه چهارم را هم به بازی Counter Strike اختصاص دادیم.
– چرا تیم Counter Strike را نبردید؟
چون یکی از بچه‌ها داروهای بدن‌سازی مصرف می‌کرد و من هم حدس زدم که ممکن است دوپینگی اعلام شود و تیم را نفرستادم.
– دوپینگ برای بازی‌های کامپیوتری؟!
بله.
– تیم اعزامی برای مسابقات ماکائو شامل نفرات اول و دوم همه رشته‌ها بود؟
خیر. ما اردویی برپا کردیم و نفرات اول را به آن اردو دعوت کردیم و نفراتی را هم خودمان به اردو اضافه کردیم. ما برای هر رشته سهمیه‌ها را به دو سهمیه AوB تقسیم کردیم، سهمیه A حتما اعزام می‌شد و زودتر از نفرات دوم انتخاب می‌شدند.
– مرتضی منتظرالظهور به عنوان یکی از بازیکنان خوب چند سال گذشته دربازی فیفا مطرح بود و در هر دو بازی رفت و برگشت می‌توانست آقای میثم حسینی (نفر دوم اعزامی بازی فیفا) را شکست بدهد. این آقا چرا اعزام نشد؟
ایشان در اردو بازی‌های بهتری را نسبت به آقای حسینی انجام دادند و در اکثر بازی‌ها هم نتیجه بهتری از آقای حسینی کسب کردند. اما ما نسبت به یک باخت و یک برد ورزشکار انتخاب نمی‌کنیم.
– پس چرا مسابقات انتخابی برگزار می‌کنید؟
ما برای اعزام هر بازیکن یک فرم ارزش‌یابی درست کردیم و یکی از فاکتورهای مثبت آن سوابق اعزام بود. من سوابق اعزام تمام بازیکنان را نوشتم، اما شاید آن چیزی را که من ضعف در یک بازیکن می‌بینم، شما نمی‌بینید. خارج از گود تصمیم‌گیری نکنید.
– پس قبول دارید که بحث انتخاب سلیقه‌ای است؟
مگر شما غیر از این فکر می‌کنید؟
– نه، ما هم همین جوری در این مورد فکر می‌کردیم.
درمان بیماریهای افسردگی، استرس، انواع بیماریهای روحی و روانی، مشکلات زناشویی و خانوادگی به صورت آنلاین، تلفنی و حضوری