اختلال اسپرگر

اختلال اسپرگر:اختلال اسپرگر اختلالی تکاملی است که با کمبود مهارت های اجتماعی مشخص می شود.

علایم اختلال اسپرگر

• دشواری در ایجاد روابط اجتماعی.
• تمرکز و هماهنگی ضعیف.
• محدودیت مهارت های فردی.
• هوش عرفی و مهارت های گفتاری کافی در دستور زبان.
• تکلم از علائم اصلی این اختلال است.

اختلال اسپرگر در مقابل افراد مبتلا به اوتیسم، طبیعی تر (اما نه همیشه) زبان بهتر و همچنین نقص های اجتماعی کمتری دارد.

بر خلاف کودکان مبتلا به اوتیسم، نمرات هوش ذهنی این گروه نسبت به اطلاعات غیر کلامی آنها برتر است.

دیگر اختلالات برای مطالعه بیشتر:

وسواس تمیزی در کودکان

اختلالات کودکی

علائم اختلال اسپرگر در کودکان

علائم تشخیصی در این کودکان ممکن است تا زمانی که ان ها به مدرسه می روند دشوار باشد .

و بسیاری از افراد دارای این اختلال ممکن است هرگز شناسایی نشوند.

• بر خلاف کودکان مبتلا به اوتیسم در افراد مبتلا به اسپرگر :
• تاخیر قابل ملاحظه ای در توسعه زبان، پیشرفت شناختی و مهارتهای فردی مربوط به سن دیده نمی شود.

به طور کلی، افرادی که اطلاعات هوش نسبتا طبیعی دارند.

در تعاملات اجتماعی-رفتاری تعاملی، بدون تداوم توسعه زبان، تخریب کیفی دارند.

مشکلات روابط اجتماعی و روابط با همسالان با آغاز سن مدرسه بیشتر مشهود است.

آنها همچنین علاقه خاصی به نجوم، جغرافیا و باستان شناسی دارند.

از مواردی که در افراد مبتلا به اسپرگز مشهود است می توان به :

• توجه به جزئیات.
• جمع آوری اشیاء.
• نشانه های وسواسی- اجباری.
• نظم خاص در بعضی موارد.
• حساسیت نسبت به تغییرات.
• عدم انعطاف در اندام ها و حرکات .
• یکنواختی جریان گفتار اشاره نمود.

اگر پدر و یا مادر یک کودک هستید.

و در مورد رفتار یا سبک ارتباطاتی اش نگران می باشید، مطمئن شوید که با دکتر فرزندتان مشورت کرده اید.

مطمئنا این دکتر از شما در مورد رشد او می پرسد؛ شاید او از شما بپرسد که:

• آیا افراد دیگری هستند که مشکلات مربوط به تعاملات اجتماعی فرزندشان را متوجه شده باشند؟

پزشک شما همچنین ممکن است شما را به تفحص و بررسی بیشتر در مورد خطر ابتلا به اسپرگرارجاع دهد.

متخصص همچنین می تواند کودک را از لحاظ سبک های یادگیری، گفتار و زبان.

و همچنین هوش، مهارت های حرکتی و مهارت های اجتماعی بررسی نماید.

کودکان مبتلا به اسپرگر

کودکان مبتلا به اسپرگر شباهت بسیاری به کودکان مبتلا به اوتیسم دارند.

آنها همچنین در تعاملات اجتماعی معایب قابل ملاحظه ای دارند.

رفتارهای وسواسی-اجباری، تمایل به هماهنگی و وابستگی به امور مکرر دارند.

اکثر آنها از عدم توانایی های فیزیکی و جسمانی مناسب رنج می برند.

شیوع اختلال اسپرگر

شیوع این اختلال در مردان نیز بالاتر است، اما تفاوت آنها با کودکان مبتلا به اوتیسم این است که:

• تاخیر قابل ملاحظه ای در توسعه زبانی و هوشیاری وجود ندارد.
• و حرکات تکراری یا رفتارهای مضر در آن ها کمتر وجود دارد.

گاهی اوقات، به لطف هوش، عزم و استقامت ، و نگرش یک بعدی، به پیشرفت های فوق العاده ای می رسند.

مانند انیشتین یا ادیسون، که در اسناد علمی به عنوان افرادی که رگه ای از اختلال آسپرگر را داشته اند، به آنها اشاره می شود.

اختلال آسپرگر برخی اوقات بعد از اوتیسم اتفاق می افتد، یا حداقل بعد از آن مشخص می شود.

یک فرد مبتلا به این اختلال تاخیر روشنی در شروع گفتگو ندارد.

• با این حال، این کودکان در درک ظرافت سخنرانی مانند:
• نکات طنز و نغز و یا جوک های مورد استفاده در مکالمات مشکل جدی دارند.

اگرچه خیلی از کودکان مبتلا به این اختلال عقب ماندگی ذهنی دارند.

اما کودکانی دارای هوشی عادی یا بالاتر از هوش عادی طبیعی نیز در میان آن ها یافت می شود.

آسپرگر برخی زمان ها به اشتباه اوتیسم با عملکرد بالا نامیده می گردد.

علائم اختلال آسپرگر

• عدم همدردی با دیگران
• ضعف یا عدم توانایی برقراری ارتباط با همسالان
• حرکات بدن و اندامی عجیب و غریب
• علاقه ها، فعالیت ها و رفتارهای تکراری
• مشارکت فکری بسیار شدید در مورد مسائل خاص، گاهی اوقات با اشیاء.
• مشکل در برقراری ارتباط
• گاهی اوقات ما در درک صحبت های طرفمان آهسته ایم.
• ممکن است در درک اصطلاحات عامیانه ساده هم مشکل داشته باشیم.
• چیزهایی را می شنویم یا می بینیم بسیار خشک برداشت می کنیم.
• گاهی اوقات می تواند در مورد چیزی به طور مداوم صحبت کند.
• بدون دانستن اینکه طرف دیگر علاقه مند نیست.
• برای گفتگو با هر کسی مشکل خواهد داشت
• گاهی اوقات دشوار است منظور طرف مقابلشان را درک نمایند
• اگر کسی سندرم اسپرگر داشته باشد، پی گیری و فهم یک مکالمه برای او همانند:
• درک یک زبان خارجی جدید مشکل و سخت خواهد بود
• گاهی اوقات برای فرد دشوار است و حتی دردناک است .
• که در چشم در چشم فرد مقابلش بیندازد.
• و دیگران او را درک نمی کنند و فکر می کنند که او حیله گر می باشد.

منبع: کانون مشاوران ایران

مقالات مرتبط: