اختلال فراموشی تجزیه ای

اختلال فراموشی تجزیه ای

از دست دادن ناگهانی حافظه، یادآوری خاطرات مهم وقایع وحشتناک و ترویستی زندگی است.

در حالی که قدرت یادگیری محتوای جدید باقی می ماند.

شیوع اختلال فراموشی تجزیه ای

شایع ترین مشکل اختلال فراموشی تجزیه ای ناخوشایند است .

و در زنان بیشتر از مردان و جوان ترها بیش از سالمندان است.

شیوع اختلال در طول زمان جنگ و بلایای طبیعی نیز افزایش می یابد.

کمبود حافظه ناشی از یک درگیری روانشناختی دردناک است.

درگیری که بیمار منابع عاطفی محدودی برای مقابله با آن دارد.

روانکاوی فراموشی را به عنوان یک مکانیسم دفاعی در نظر می گیرد.

به طوری که آگاهی فردی برای مقابله با عوامل استرس زا در زندگی تغییر می کند.

در ادامه مکانیسم های دفاعی مورد استفاده در این اختلال نام برده می شوند که عبارتند از:

• رد شدن از آگاهی ناخودآگاه
• انکار واقعیت خارجی

با دیگر اختلالات آشنا شوید :

اختلال جسمی سازی

اختلال های تغذیه ای

اختلال مازوخیسم

اختلال شخصیت چندگانه

ویژگی بالینی اختلال فراموشی تجزیه ای

این بیماری اغلب بعد از حوادث ناگوار و شدید رخ می دهد.

به ندرت، می توان آن را به صورت خود به خودی دید.

شروع بیماری ناگهانی است، بیمار از اختلالات حافظه اش آگاهی دارد و در مورد آن نگران است.

در بیشتر موارد، بیمار قادر به یادآوری اطلاعات دردناک و نامطلوب و حوادث ترومای گذشته نیست.

افسردگی و اضطراب فاکتورهای مستعد کننده هستند.

و اغلب در بررسی وضعیت ذهنی بیمار یافت می شوند.

در یک تصویر معمول، فرد در مورد هویت شخصی خود فراموشی دارد.

در حالی که اطلاعات عمومی او به طور کامل دست نخورده است.

علائم فراموشی تجزیه ای

• اختلال در یک یا چند دوره و ناتوانی ناگهانی در یادآوری اطلاعات شخصی.
• وسعت آن فراتر از توجیه برای فراموشی عادی است.
• اختلال منحصر به سایر بیماری ها (عصبی، پزشکی، مصرف مواد، آسیب سر و غیره) نیست.
• علائم، اختلال عملکرد اجتماعی – کاری و یا دیگر زمینه های مهم را سبب شود.

تشخیص اختلال فراموشی تجزیه ای

تشخیص اختلال برای متخصصان بالینی بسیار دشوار است.

زیرا از دست دادن حافظه چندین علت دارد.

به عنوان مثال:

• پیشگیری ممکن است به علت صدمه مغزی ناشی از آسیب مغزی، سوء مصرف مواد روانگردان یا صرع ایجاد شود .

یا اینکه سایر اختلالات روانپزشکی ممکن است علائمی داشته باشد.

که ممکن است برای فرد شرایط ناخوشایند ایجاد کند.

در این بیماری، فراموشی ممکن است به چندین روش ظاهر شود.

فراموشی موضعی

فراموشی موضعی شایع ترین نوع است.

و حافظه بیمار برای مدت کوتاهی (چند ساعت تا چند روز) مختل می شود.

اما فراموشی کلی از دست دادن حافظه برای حوادث کل زندگی می باشد.

و فراموشی انتقادی اختلال حافظه همراه با وقایع کوتاه مدت است.

در فراموشی ممکن است یک مزیت اولیه و ثانویه وجود داشته باشد.

دارو درمانی، هیپنوتیزم و روان درمانی از روش های مرسوم در درمان اختلال فراموشی تجزیه ای می باشد.

درمان اختلال فراموشی تجزیه ای

درمان شناختی

• درمان شناختی می تواند برای افراد مبتلا به اختلال آسیب (تروما) مفید باشد.
• شناسایی پیکربندی های شناختی خاص که ریشه در آسیب یا صدمه دارد.
• می توانند دستیابی به جلوگیری از فراموشی را حفظ کنند.
• هنگامی که یک بیمار توانست موارد شناختی را اصلاح کند.
• به ویژه اعوجاج مربوط به معنای فاجعه قبلی، ممکن است جزئیات بیشتری از این حادثه را به یاد آورند.

هیپنوتیزم درمانی

هیپنوتیزم می تواند در درمان اختلال اضطرابی به شیوهای متفاوت عمل کند.

مداخلات هیپنوتیزم می تواند برای اهداف زیر مورد استفاده قرار گیرد.

• محدود کردن.
• اصلاح و کاهش شدت علائم.
• تسهیل حافظه کنترل شده خاطرات مرتبط.
• ارائه حمایت و ارتقاء بیمار.
• در نهایت تسهیل در کار .
• ادغام محتوای ذهنی حل شده.

علاوه بر این، خود هیپنوتیزم می تواند آموزش داده شود.

تا به استفاده از تکنیک های محدود و آرامش در زندگی روزمره کمک کند.

• استفاده موفق از تکنیک های محدود کردن (چه از طریق هیپنوتیزم و چه در غیر این صورت) .
• که باعث می شود بیمار با نوسانات بین علائم مزاحم و فراموشی کنترل شود.

دارو درمانی

• به جز داروهای مورد استفاده در معاینه های پزشکی.
• درمان دارویی شناخته شده ای برای اختلال فراموشی تجزیه ای وجود ندارد.
• در درمان از سدیم آموباربیتال، پنتوتال، بنزودیازپین ها و آمفتامین و داروهای مختلف استفاده شده است.

منبع: کانون مشاوران ایران

دیگر مقالات: