بایگانی برچسب برای: جنسی کودکان

 

کانون مشاوران ایران با افتخار با استفاده از برترین دکتر روانشناس و روانپزشکی بهترین خدمات مشاوره کودک می باشد.

و مشاوره مادران و والدین و برگزاری دوره های آموزشی برای کودکان و والدین را به شما ارائه می دهد!

منبع: کودک و نوجوان

---

کانون مشاوران ایران

 

 

 

تعریف هویت جنسی 

بزرگ‌ترین نگرانی‌های بعضی خانواده‌ها در مورد تربیت کودکان این است که در مورد مسائل جنسی چه چیزی باید به کودک گفت و چه چیزی نباید گفت؟

چه زمانی باید در مورد این مسائل با آنان صحبت کرد و چگونه می‌توان کودک را به رفتار جنسی صحیح هدایت کرد.

همچنین تا چه حد باید با آنان صحبت کرد و پا را از آن فراتر نگذاشت؟ کنجکاوی کودک از سن ۲ تا ۵ سالگی آغاز شده

و در طی این کنجکاوی کودک متوجه تفاوت میان دو جنس دختر و پسر می‌شود که این امر به ترس‌ها و نگرانی‌هایی منجر خواهد شد.

مثلا هنگامی که کودک سه ساله، خواهر خود را بدون عضو تناسلی می‌بیند، بسیار متعجب می‌شود و در این‌باره سوال می‌کند!

چنانچه به پاسخ قانع‌کننده‌ای نرسد، می‌پندارد خواهرش دچار بیماری شده!

او این تفکر نگران‌کننده را در مورد خود نیز تصور می‌کند: «همین بیماری مرا نیز گرفتار خواهد ساخت!»

همان‌طور که مشخص است چنین ترسی ناشی از عدم آگاهی از مسائل جنسی است.

که والدین می‌توانند از طریق آگاهی جنسی و روشن ساختن برخی مسائل کودکان از بروز چنین ترس‌ها و نگرانی‌هایی جلوگیری کنند.

ارائه آگاهی‌های جنسی به کودکان، متأثر از کلیشه‌های جنسیتی است که کودک با آنها سروکار دارد.

و از طریق همین کلیشه‌های جنسیتی است که می‌توان حال و آینده کودک را ساخت.

کلیشه‌های جنسیتی

کلیشه‌های جنسیتی از طریق رسانه‌های گروهی، قصه‌هایی که بزرگ‌ترها برای کودکان نقل می‌کنند.

و خصوصا از طریق تلویزیون به آنها منتقل می‌شود. کودکان در سنین بسیار پایین درباره جنسیت به اطلاعات خوبی دست پیدا می‌کنند.

وقتی به سن دو سالگی می‌رسند، به خود و دیگری به طور ثابت برچسب دختر یا پسر می‌زنند.

و سپس به دختر و پسر رفتارها و صفات خاصی را نسبت می‌دهند.

از آغاز دو تا سه سالگی کودکان درباره کلیشه‌های جنسیتی فرهنگی، خیلی چیزها می‌دانند.

و این دانش بر درک آنها از جنسیت در سراسر زندگی‌شان اثر می‌گذارد.

کلیشه‌های جنسیتی در دوران کودکی کم‌کم به هویت جنسی در کودکان تبدیل می‌شود.

هویت جنسی مفهومی است که فرد از خود به عنوان یک مرد یا زن دارد.

آنگونه که در جمله‌های «من پسرم» یا «من دخترم» منعکس است.

گاهی در هویت جنسی اختلالاتی به وجود می‌آید.

این اختلال به شکل گرایش به هم‌جنس، گرایش به جنس مخالف و حتی گرایش به هر دو جنس می‌باشد.

مثلا گاهی دیده می‌شود که کودک علاقه به پوشیدن لباس جنس مخالف دارد.

و این عمل در سنین بعدی در پسران به شکل:

• آرایش کم‌رنگ و بلند گذاشتن موی سر
• آویز کردن طلاجات به خود و تقلید از دختران

 

و در دختران:

• پوشیدن لباس‌های کوتاه پسرانه
• کوتاه کردن مو به شیوه پسرانه
• راه رفتن به سبک پسران
• پوشیدن کفش پسرانه و… دیده می‌شود.
• در پسرها اطوارهای زنانه و رفتارهای دخترانه و در دختران رفتار پسران دیده می‌شود.

چنین رفتارهایی در حدود ۵ تا ۸ سالگی دیده می‌شود و در دخترها مشکل‌تر تشخیص داده می‌شود.

از جمله عواملی که موجب به وجود آمدن چنین مشکلاتی می‌شود، ضعف پدر و مادر سالاری و یا ضعف مادر و پدر حاکمی است.

مثلا وقتی مادر قدرت اداره منزل را در دست داشته باشد، پسر سعی می‌کند مادرگونه باشد، عکس این مسئله در دخترها نیز دیده می‌شود.

رشد غریزه جنسی از ۶ ماهگی تا ۳ سالگی

در ۶ ماهگی:

کودک متوجه عضو تناسلی خویش می‌شود.

و این دریافت در طی بسیاری از اکتشافات حسی – حرکتی که در این مرحله یافت می‌شود، به دست می‌آید.

مثلا:

• کودک به دست‌ها، پاها و انگشتان خود و… پی می‌برد.
• در ۱۸ ماهگی اصطلاح عمومی «نی، نی» برای پسرها و دخترها به کار می‌برد.
• در ۲ سالگی به والدین خود علاقه زیادی نشان می‌دهد.
• هنگام خواب آنها را می‌بوسد، اندام تناسلی خود را با نامی که به «ادرار» می‌گویند، می‌نامد.
• از نوع لباس و کوتاهی موی سر، پسرها را از دخترها تشخیص می‌دهد.
• بین بزرگ‌ترها، با اصطلاح عمومی «خانم» و «آقا» تفاوت می‌گذارد.

 

در ۲/۵ سالگی:

• با اندام‌های جنسی مخصوص خود آشنایی دارد.
•  ممکن است هنگامی که لخت باشد آنها را لمس کند.
• می‌داند که مانند پدرش یک پسر است و با دخترها و مادرش اختلاف دارد (و برعکس).
• می‌داند که پسرها و پدرها اندام تناسلی مخصوص به خود را دارند.
• بین جنسیت کودکان با استفاده از اصطلاحات جنسی «پسر» و «دختر» فرق می‌گذارد.
• هنگامی که در مورد جنسیتش سوال کنند، تعلق به جنس مخالف را انکار می‌کند: «من دختر نیستم.»

 

در حدود ۳ سالگی:

• هنگامی که جنسیتش را از او می‌پرسند، جنس خاص خود را بیان می‌کند:
• «من یک پسر هستم.»
• به ازدواج علاقه دارد، میل دارد که با پدر و مادر خود و افراد دیگر ازدواج کند!
• در طول بازی، جنس‌ها را از هم تشخیص نمی‌دهد.
• و علاقه موقتی و قابل تغییری به یک «دوست» از جنس مخالف دارد.
• گاهی ممکن است در طول بازی سوالات عجیبی بپرسد که شما تصور کنید کودکتان خیلی بیش از حد می‌داند.
• ولی غالبا این سوال‌ها به یکباره از ذهن خود برمی‌خیزد و گاها به صورت اتفاقی اینگونه سوالات را می‌پرسد.

 

۶-۴ سالگی

در ۵/۳ سالگی علاقمندی به نوزادان را آغاز می‌نماید، پرسش‌هایی را مطرح می‌کند:

• «هنگامی که نوزاد می‌آ‌ید، چه می‌تواند بکند؟ او از کجا می‌آید؟».

و اکثر بچه‌ها آن‌چه را که مادر می‌گوید و توضیح می‌دهد که نوزاد در درون او رشد می‌کند، درک نمی‌کنند.

در ۴ سالگی:

• با دست آلت تناسلی خود را می‌گیرد  بسیاری از تمایزات بین بچه‌ها، بر اساس جنسیت انجام می‌شود.
• ممکن است جواب مادر را که می‌گوید نوزاد در شکمش رشد کرده است بپذیرد.
• سوالاتی در رابطه با این‌که نوزاد چگونه از شکم مادر خارج می‌شود، مطرح می‌کند.
• در ۵ سالگی بازی‌های جنسی را کمتر انجام می‌دهد و بسیار عفیف است.
• بچه‌ها هنگامی که لخت هستند غالبا کمتر خود را به یکدیگر نشان می‌دهند.
• ممکن است کودک از خود بپرسد چرا پدرش مانند مادرش سینه ندارد، یا خواهرش آلت تناسلی مردها را ندارد.
• بعضی کودکان ۵ ساله مایلند جنسیت خود را عوض کنند. در بازی کمتر «جنس»ها را از هم تشخیص می‌دهد.

دوران جنینی

دورانی را که در شکم مادرش بوده است، تجسم می‌نماید. دوباره شروع به پرسیدن می‌کند:

«نوزادها از کجا می‌آیند؟» و هر پاسخی را که دریافت می‌کند، قبول کرده و بدون این‌که چیزی از آن بفهمند آن را تکرار می‌کنند.

 

در ۶ سالگی:

•  آگاهی مشخصی به اختلافات ساختار بدنی بین «جنس‌ها» پیدا می‌کند، به بازی‌های جنسی می‌پردازد.
• که مهم و خطرناک نیستند، پرستار بازی می‌کند و دماسنج‌های مقعدی را به کار می‌برد.
• در اختلاف‌گذاری بین مذکر و مونث، دچار نوعی سردرگمی می‌شود.
• کودک دوست دارد با یک نفر از جنس مخالف و اغلب با یکی از والدینش ازدواج کند.

 

به اصل و مبدأ وجودی نوزادان، به حاملگی و تولد، علاقه و توجه پیدا می‌کند، باز می‌پرسد که:

• نوزاد چگونه به وجود می‌آید.
• و این پاسخ را که نوزاد در شکم مادرش رشد می‌کند و از یک «تخم» به وجود می‌آید، قبول می‌کند.
• اگر دوستان بزرگ‌ترش پیش او از روابط جنسی صحبت کنند، کودک مضطرب می‌شود و معمولا درباره آن از مادرش سوال می‌کند.
• غالبا در اینطور مواقع مادران هستند که بچه‌ها از آنها سوال می‌پرسند.

مادران هم باید تا جایی که می‌توانند اطلاعات خود را در این زمینه‌ها بالا ببرند تا بدانند چه جوابی به کودک خود بدهند و آنها را آگاه کنند.

۹-۷ سالگی

• در ۷ سالگی به تفاوت‌های جنسی کمتر توجه می‌کند، بازی‌های جنسی انجام می‌دهد
• به نقش و ویژگی‌های جنسی دخترها و پسرها توجه می‌کند، به تولد یک بچه در خانواده علاقه شدید دارد
• و به طور کلی تقاضای یک نوزاد هم‌جنس خود را دارد، به حاملگی مادرش توجه و علاقه پیدا می‌کند
• از رشد نوزاد بسیار متعجب می‌شود، می‌خواهد بداند که نوزاد چگونه تغذیه می‌کند

با دانستن اینکه نوزاد از دو دانه (یا دو تخم) یکی از طرف مادر و یکی از طرف پدر به وجود می‌آید قانع می‌شود

گاهی جزئیاتی در مورد تولد می‌پرسد: مادرش کجا خواهد بود؟ نوزاد چگونه خارج خواهد شد؟»

و یا سوالات مشابه دیگر که فکرش را مشغول می‌کند.

در ۸ سالگی

• توجهات و علائق بسیار بالا به کشفیات جنسی و بازی‌ها دارد.
• از نگاه کردن به بدن لخت دیگران، صحبت کردن بی‌پرده، خندیدن به حالت تحریک‌آمیز و پچ‌پچ کردن، لذت می‌برند.
• دخترها شروع به پرسیدن سوالاتی در مورد عادت ماهیانه می‌کنند.
• پسرها متوجه دختران زیبا و دختران متوجه پسران خوش‌تیپ می‌شوند.
• گروه‌های زوجی دختر – پسر، در بازی کمتر مشاهده می‌شود.
• علاقه محبت‌آمیز شدیدی به نوزاد نشان می‌دهد.
• اطلاعات بسیار مشخصی در رابطه با جای نوزاد در شکم مادر، درخواست می‌کند.
• بعضی از دخترها از خود می‌پرسند: «نقش پدر در تولید مثل چیست؟».

 

در ۹ سالگی

• گاهی با دوستان هم‌جنس خود به مبادله اطلاعات در مورد مسائل جنسی می‌‌‌پردازد.
• به شرح جزئیاتی در مورد اعضای مخصوص خود و عملکرد آنها علاقمند می‌شود.
• ممکن است از این‌که در حالت لخت، خود را به پدر و مادرش نشان دهد (به جنس مخالف) اجتناب کند.
• در بازی، «جنس»ها از هم جدا می‌شوند.
• هنگامی که مختلط هستند، ممکن است اتفاقاتی ناخوشایند روی دهد. ممکن است نگران روند تولید مثلی خود باشند.

 

 

منبع: کودک و نوجوان

---

کانون مشاوران ایران

و مشاوره مادران و والدین و برگزاری دوره های آموزشی برای کودکان و والدین را به شما ارائه می دهد!

چرا کودکان از مدرسه رفتن می‌ترسند: همه اولین روز مهر ماه را به یاد دارند روزی که برای اولین بار پیش‌دبستانی را شروع کردید.

و شاید هم کلاس اول بودن را تجربه کردید.

علت ترس کودکان از مدرسه

همه بچه‌ها با والدین خود با لباس‌های نو و کیف‌های رنگارنگ پا به محیطی به عنوان دبستان و یا پیش دبستانی می‌گذارند.

برخی کودکان سرشاد و پر از ولوله و خنده و برخی آنها دامن‌های مادران خود را گرفته و گریان هستند.

ولی علل این رفتارهای کودکان چیست و چرا برخی شاد و برخی گریان هستند.

در بحبوحه شروع کلاس‌های درس خصوصا برای کودکانی که برای اولین بار به دبستان و یا پیش‌دبستانی می‌روند خیلی مبهم است.

و برخی از آنها تصور نامبهم در ذهن دارند دچار ترس و اضطراب می‌شوند.

وظیفه والدین است که کودکان را از محیط دبستان مطلع کنند و آنها را برای ورود آماده سازند.

کودکان در روزهای که به مدرسه می‌روند چون دچار ترس هستند و شاید میزان اعتمادبه‌نفس آنها پایین می‌باشد.

برای نرفتن به مدرسه دلایل متفاوتی می‌آورند تا خانواده را قانع کنند و بلکه در آن روز در خانه بمانند.

برخی آنها بیماری را بهانه می‌کنند و صبح که از خواب بیدار می‌شود بهانه دل درد و سردرد و امثال اینها را دارند.

ولی شما این حرف‌های او را نادیده بگیرید و تلاش کنید که او را به مدرسه بفرستید.

و به او بگویید حتی تو یک درجه تب هم ندارید و اگر هم ناچار شدید که او را در خانه نگه‌دارید به کودک خود گوشزد کنید

که حالت خوب نیست و نمی‌توانی از رختخواب بیرون بیاید و تمام روز باید در رختخواب بمانی و یک روز سختی خواهی داشت.

کودک در مواردی دچار اضطراب و ترس می‌شوند:

 

•  محیط جدید:

کودکان هنگامی که برای اولین بار به مدرسه می‌روند طبعا روبرو شدن با یک محیط جدید احساس نگرانی می‌کنند.

بهتر است والدین با فرزند خود در مورد نخستین روز مدرسه‌اش صحبت کنند و محیط جدید را برای او توجیه کنند تا از نگرانی کودک بکاهند.

زیرا وقتی آنها متوجه می‌شوند که محیط جدید چگونه است نگرانی آنها کم می‌شود.

به فرزند خود گوشزد کنید که در آن محیط همه بچه‌ها در سن او دارای وضعیت بیگانه هستند.

و هیچ دوستی ندارند و باید همه با هم دوست شوید و در آن محیط با هم رفتار دوستانه داشته باشید.

و با محیط و دوستان جدید عادت کنی و در صورت امکان تلاش کنید تا چند روز اول کودک را تا مدرسه و از مدرسه به خانه همراهی کنید.

و بیشتر با او درباره محیط جدیدش صحبت کنی و به او آموزش رفتار با دوستان جدیدش را بدهید.

 

•  ترس از تجربه:

برخی از کودکان که روبرو شدن با موقعیت‌های جدیدی که برایشان پیش می‌آیید.

ترس دارند و نمی‌دانند چگونه در آن موقعیت رفتار نمایند.

بهترین راه این است که والدین به کودک یاری برسانند .

در هنگام درس خواندن به او کمک کنید تا احساس آمادگی کند و به یادآور شوید که او باهوش است.

و درس‌هایش را به خوبی فرا می‌گیرد و مطمئن هستید از عهده درس‌هایش برمی‌آید.

 

•  ترس از جمع:

اغلب کودکان در پایه اول و پیش‌دبستانی چون برای اولین بار است از محیط خانه دور می‌شوند.

از برخورد با افراد دیگر در محیط جدید دچار ترس و اضطراب می‌شوند از این که بخواهند در جمعی قرار بگیرند.

و مورد قضاوت واقع شوند و شاید آن جمع او را نپسندد و طرد شود همه آنها باعث نگرانی او می‌شود.

والدین باید به کودک خود یاد دهند به جای کنار کشیدن از بچه‌های همسن خودش با آنها دوست و وارد جمع آنها شود.

باید به آنها راه‌های مختلف دوست‌یابی را آموزش دهند.

کارشناسان معتقدند برای تقویت سلامت روانی کودک باید به کودکان مهارت‌های اجتماعی، روش‌های حل مسئله

و رفع درگیری را بیاموزیم تا آنها سنجیده‌تر در اجتماع رفتار نمایند.

 

•  تنش:

کودکان هنگام برخورد با شرایط نابسامان در محیط‌های جدید که دور از خانواده هستند دچار اضطراب و استرس می‌شوند.

و نمی‌دانند که باید چگونه رفتار کنند.

والدین بایداز قبل راجع به این شرایط با او صحبت کرده باشند و اگر نیاز بود به فرزند خود یاری دهند.

و در موقعیت‌های پرتنش به دنبال چاره‌ای باشند و به این روش به آنها بیاموزند.

که چگونه درچنین مواقعی با مشکل خود برخوردی سازنده داشته باشند.

 

• شکست:

کودکان همیشه از انجام تکالیف‌شان که سخت نگران هستند و احساس می‌کنند.

که توان انجام آن را ندارند یا اینکه از عهده سوالاتی که از آنها می‌شوند نمی‌توانند بربیایند.

شما سعی کنید اعتمادبه‌نفس آنها را بالا ببرید و به آنها یادآور شوید که هرکسی ممکن است اشتباه کند.

•  فعالیت گروهی:

اغلب کودکان به انجام فعالیت‌های گروهی علاقه‌مند هستند.

مثلا دوست دارند در ورزش‌های دسته‌جمعی و یا حتی در گروه سرود و از این دسته فعالیت‌ها‌ انجام دهند.

در هنگام مشورت به او یادآور شوید که در کارهای گروهی امکان شکست می‌باشد .

مثلا اگر عضو تیم مدرسه شد فکر نکند که حتما باید تیم مدرسه آنها برنده باشد.

و یا اگر در گروه سرود شرکت کرد باید بداند که همیشه او نباید بهترین سرودها را بخواند کودک باید بیاموزد.

در کارهای گروهی برد و باخت مهم نیست فقط آن هماهنگی بین گروه مهم است.

و یا در گروه هنری مهم نیست که او چه نقشی دارد و یا چه آوازی را می‌خواند مهم اجرای آن است.

 

•  نمره:

کودکان معمولا در محیط اطراف خود از دیگران به غلط شنیده‌اند که نمره بالا ملاک است.

و او در هنگام درس خواندن همیشه استرس نمره را خواهد داشت و فکر می‌کند اگر در درسی نمره بالا نگیرد نمی‌تواند بهترین باشد.

والدین باید به فرزند خود یادآور شوند که ملاک آنها درس خواندن و درک او از درس و مفاهیم می‌باشد نه نمره بالا.

 

• فشار همسالان:

والدین همواره باید با فرزندان خود در مورد ارتباط‌شان با همکلاسی‌هایشان صحبت کنند.

و از وضعیت رابطه و رفتار آنها با یکدیگر آگاه باشند و اگر آنها رفتار نامطلوب با همکلاسی دارند راهنمایی کنند.

که چگونه رفتار مطلوب داشته باشند و به آنها جرات بدهید تا در مورد نگرانی‌هایشان در مدرسه با شما صحبت کنند.

و شما به آنها یاد بدهید که چگونه با آنها مقابله کند و به طور مستقل مشکلات خودش را حل کند.

 

• نیاز در خانه:

در برخی از کودکان ترس از مدرسه رفتن تنها به محیط مدرسه برنمی‌گردد.

می‌تواند علت در خانه باشد، شرایط خانواده به گونه‌ای است که کودک احساس می‌کند در زمانی که او در مدرسه به سر می‌برد .

اتفاقی برای والدینش بیفتد، لذا والدین باید تلاش کنند که این دل نگرانی او را از بین ببرند.

و به او اطمینان دهند که در نبود او هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد.

مشاوره کودک و امور مربوط به آن بهترین سایت مشاورخانواده سال ۱۳۹۱٫ ۴٫۶

منبع: کودک و نوجوان

---

کانون مشاوران ایران