جدا شدن از خانواده

جدا شدن از خانواده:در دنیای امروز شاهد تحولات و تغییرات گسترده ای در رابطه با زندگی اجتماعی می باشیم.

به صورتی که در نتیجه این اثر تحولات بیشتر از ایده هایی که ریشه در زمان گذشته .

و فرهنگ حاکم بر جامعه ایرانی دارا بوده نیز دستخوش تحولات اساسی می باشد.

فرآیند جدا شدن از خانواده

• بدون شک اگر نگاهی به اطراف خود بیندازید حتما این را در می یابید.
• که بیشتر برخوردهایی که در زمان گذشته ناهنجار به حساب می آمده است.
• در دنیای امروز به عنوان یک اصل هنجار از طرف ما انسانها قبول شده است .

که البته چنین تحولاتی علی رغم اینکه تاثیر قابل توجهی در رشد کردن و پیشرفت کردن .

و جامعه ایرانی دارد با توجه به اینکه پدیده ای نوظهور می باشد.

می‌تواند از پیامدهای نامناسبی هم برخوردار باشد.

و این در حالتی می‌باشد که چنین برخوردهای نوظهوری از زمان گذشته های دور .

در بیشتر جوامع ازطرف اشخاص به عنوان یک هنجار پذیرفته شده باشد .

و به همین خاطر آثار و پیامدهای نامناسب آن در جامعه های دیگر در مقایسه.

با جامعه های ایرانی کمتر احساس خواهد شد.جدا شدن از خانواده

قطع وابستگی از خانواده

• یکی از تحولات برخوردی که در بیشتر خانواده ها همچنان به عنوان سنت شکنی .
• و ارزش‌های اجتماعی به حساب می‌آید تمایل داشتن فرزندان خانواده به قطع کردن.
• وابستگی‌های خانوادگی می باشد.

به صورتی که بیشتر فرزندان بعد از رسیدن به سن جوانی دیگر علاقه ای به وابستگی والدین ندارند.

و ترجیح می‌دهند هر چه زودتر مستقل شدن را به تجربه کردن بپردازند .

در صورتی که در زمان گذشته فرزندان ازدواج نمی کردند و به تشکیل دادن خانواده نمی پرداختند.

و اجازه نداشتند که جدا از والدینشان به زندگی کردن بپردازند.

• چنانچه حتی اگر تا سن ۵۰ سالگی هم ازدواج نمی کردند همچنان به سنت های خانوادگی.
• پا بر جا بودن و هرگز از اینکه می‌خواهند یک زندگی دارای استقلال و بدون هیچگونه وابستگی .
• به والدین خود را تجربه کند حرفی نمی‌زدند. در حقیقت یکی از عمده‌ترین فرق‌های نسل‌های امروز.
• با نسل های گذشته در آشکار شدن پدیده نوجوانی به معنی امروزی آن  پیدا کرده است.

جدا شدن از خانواده در گذشته 

در حقیقت می‌توان این گونه توضیح داد که در زمان گذشته.

بعد از دوره کودکی بلافاصله دوره بزرگسالی شروع می‌شود .

و در زمان نوجوانی به معنای امروزی آن موجود نبود.

جالب می باشد بدانید در بیشتر کشورها این مسئله.

به عنوان یک قانون از طرف اشخاص قبول شده است .

تا جایی که در این کشور فرزندان در سنین نوجوانی تصمیم خواهند گرفت .

که مستقل از والدینشان به زندگی کردن بپردازند.

البته این قانون و موقعیت آن در کشورهای متعدد دارای فرق می باشد.

به طور مثال در کشورهای کانادا هیچ والدینی این حق را ندارد که بیشتر از ۱۸ سالگی.

از فرزندش بخواهد خانه را به ترک کردن پرداخته و یک زندگی مستقلی را شروع کنند.

اما فرزندان این اجازه را دارد که از ۱۶ سالگی خانواده را ترک کنند.

و زندگی مستقل و تازه ای را شروع کنند.

اگرچه در این کشورها هنوز بیشتر فرزندان.

• علی رغم این که حتی بیشتر از ۳۰ سال دارند ولی این ترجیح را خواهند داد .
• که در کنار پدر یا مادر خود زندگی کنند و حتی در بیشتر موارد مسئولیت مراقبت کردن .
• و نگهداری یا کمک کردن به آنها را برعهده خواهد گرفت.

قانون حمایت از فرزندان 

• ولی در کشورهای دیگر پدر و مادر تا ۱۸ سالگی در حمایت کردن از فرزندانشان مسئول می‌باشند. 
• البته باید به این نکته توجه کرد که هیچ وقت اشخاصی که سن آنها کمتر از ۱۸ سال می باشد .
• از لحاظ قانون صلاحیت اجاره محلی را برای زندگی خود نمی باشند .

و بنابر آن چیزی که بیان شد می‌توان متوجه شد که در بیشتر کشورها ۱۸ سالگی .

شروع دوره بزرگسالی به حساب می‌آید .

که باعث می شود فرزندان بتوانند از مزایا و امکانات فراوان تری برخوردار شوند.