اختلال بولیمیا عصبی (Bulimia Nervosa) یک اختلال خوردن است که با پرخوری مکرر و رفتارهای جبرانی برای جلوگیری از افزایش وزن مشخص می‌شود. این اختلال در زنان شایع‌تر از مردان است و معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می‌شود.
افراد مبتلا به اختلال بولیمیا معمولاً از وزن خود و ظاهرشان بسیار نگران هستند و احساس می کنند که چاق هستند، حتی اگر وزن طبیعی یا حتی کمبود وزن داشته باشند. آنها ممکن است از احساسات خود به خصوص احساسات منفی مانند غم، عصبانیت یا استرس اجتناب کنند.
اختلال بولیمیا چیست؟
پرخوری عصبی یک اختلال خوردن است که با دوره‌های مکرر پرخوری و پاکسازی مشخص می‌شود. پرخوری به معنای خوردن مقادیر زیادی غذا در مدت زمان کوتاهی است که معمولاً با احساس فقدان کنترل همراه است. پاکسازی نیز به معنای استفاده از روش‌هایی برای جلوگیری از جذب کالری‌های دریافتی است. این روش‌ها می‌توانند شامل استفراغ عمدی، استفاده از ملین‌ها، دیورتیک‌ها یا داروهای لاغری، و روزه گرفتن باشند.
پرخوری عصبی یک بیماری جدی است که می‌تواند عوارض جسمی و روانی جدی ایجاد کند. عوارض جسمی این بیماری می‌تواند شامل مشکلات گوارشی، مشکلات قلبی، مشکلات دندانی، مشکلات پوستی، و مشکلات هورمونی باشد. عوارض روانی این بیماری نیز می‌تواند شامل افسردگی، اضطراب، وسواس فکری-عملی، و اختلالات شخصیتی باشد.
عوارض
اختلال بولیمیا می تواند عوارض جدی جسمی و روانی ایجاد کند، از جمله:
- دندان ها و لثه ها با اسید معده اسیب می بینند
- کم شدن میزان آب بدن و کاهش میزان پتاسیم که سبب ناتوانی شدید و ریتم قلبی نامنظم می شود.
- استفاده از ملین های مضر غشاهای مخاطی مری را تحریک می کند و باعث یبوست مکرر می شود.
- مشکلات گوارشی، مانند زخم معده، سندرم روده تحریک پذیر و یبوست
- مشکلات قلبی و عروقی، مانند فشار خون بالا و آریتمی
- مشکلات دندانی، مانند پوسیدگی دندان و حساسیت دندان
- مشکلات قاعدگی
- اختلالات خلقی، مانند افسردگی و اضطراب
- افکار خودکشی
پیشنهاد مشاور: اختلال خواب و خوردن
علل اختلال بولیمیا
علت دقیق اختلال بولیمیا مشخص نیست، اما براساس تحقیقات انجام شده عوامل متعددی ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند، از جمله:
- عوامل ژنتیکی: برخی از افراد ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی بیشتر مستعد ابتلا به اختلال بولیمیا باشند.
- عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند فشارهای اجتماعی برای لاغر بودن، سوء استفاده جنسی یا جسمی، یا مشکلات خانوادگی ممکن است در ایجاد اختلال بولیمیا نقش داشته باشند.
- مشکلات روانی: اختلال بولیمیا اغلب با سایر مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب یا اختلالات شخصیتی همراه است.
نشانه های اختلال بولیمیا
- پرخوری مکرر: در طی یک دوره زمانی کوتاه، مقدار زیادی غذا را به سرعت و به صورت غیرقابل کنترل می‌خورید.
- رفتارهای جبرانی برای جلوگیری از افزایش وزن: برای جلوگیری از افزایش وزن، اقداماتی مانند استفراغ خودبه‌خود، استفاده از ملین‌ها، دیورتیک‌ها یا داروهای ادرارآور، یا روزه گرفتن انجام می‌دهید.
- نشانه های گوارشی مانند شکم درد
- اتمام قاعدگی در حدود نصف زنان اتفاق می افتد و در اکثر موارد به عنوان دوره های نامنظم قاعدگی رخ می دهد.
- التهاب پا در افراد مبتلا به دیورتیک ها و ملین ها.
- همچنین در افرادیدچار استفراغ می شوند.
- باعث صدمه زدن به دندان ها شوند.
- احتمال اختلالات ضربان قلب و در نتیجه اختلالات الکترولیتی وجود دارد.
- کاهش دمای بدن و فشار خون پایین .
معمولا اختلالات روحی و روانی به ویژه افسردگی و اضطراب مرتبط با اختلال بولیمیا با علائم زیر مرتبط است:
- اجتناب از تماس چشمی.
- افکار خودکشی و اضطراب.
- خستگی.
- اختلالات روانی.
- تنش، اضطراب.
- بی حالی و افسردگی.
از دیگر اختلالات :
روانشناسی اختلال بولیمیا
این بخش از درمان یکی از بنیادی ترین بخش ها است. زیرا دلیل اصلی اختلالات خوردن اختلال های عاطفی و روحی می باشد. مشاور به فرد کمک می نماید که اندیشه های نادرست و نامناسبش را بازبینی کند. دستیار به خانواده کمک می کند که یک نگرش صحیح داشته و در روند درمان به بیمار کمک می کنند.
تشخیص اختلال بولیمیا معمولاً توسط یک متخصص بهداشت روان انجام می‌شود. این متخصص با استفاده از مصاحبه بالینی و ارزیابی علائم می‌تواند تشخیص دهد که آیا فرد مبتلا به بولیمیا است یا خیر. به این منظور می توانید با مرکز تخصصی ستاره ایرانیان با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.
درمان اختلال بولیمیا معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های روانشناختی و دارو درمانی است. درمان‌های روانشناختی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) به افراد مبتلا به بولیمیا کمک می‌کنند تا الگوهای فکری و رفتاری خود را که منجر به اختلال خوردن آنها می‌شود، تغییر دهند. دارو درمانی نیز می‌تواند برای درمان علائم افسردگی، اضطراب یا سایر اختلالات روانی که ممکن است با بولیمیا همراه باشند، استفاده شود.
درمان اختلال بولیمیا
اختلال بولیمیا یک اختلال جدی است که می‌تواند منجر به مشکلات جسمی و روانی جدی شود. اگر فکر می‌کنید ممکن است به بولیمیا مبتلا باشید، مهم است که برای کمک به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنید.
پیشنهاد مشاور: درمان به روش اکت ✔️ مزایا، معایب + هرچیزی که باید بدانید
دارودرمانی اختلال بولیمیا
گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی و آنکسیولیتیک برای این دسته از افراد تجویز می گردد. که این داروها اختلال خوردن را بهبود می بخشد. یک مطالعه آمریکایی از هشتاد بیمار دوازده الی نوزده ساله حاکی از این بود که :
- دخالت والدین در درمان نوجوانان با اختلال بولیمیا در مقایسه با درمان های متعارف.
- سبب کاهش سی و نه درصدی حملات اختلال می شود .
در حالی که در روش های درمان متعارف اختلال که همراه با دوره بهبودی است. کاهش هجده درصدی پس از شش ماه اتفاق می افتد. برای مشاوره با متخصص در زمینه درمان می توانید با با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.
- داروهای ضد افسردگی: داروهای ضد افسردگی مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRI) می‌توانند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب که اغلب با اختلال بولیمیا همراه هستند کمک کنند.
- مدیریت اختلال بولیمیا: برای مدیریت اختلال بولیمیا، مهم است که از یک تیم درمانی متخصص کمک بگیرید. این تیم می‌تواند شامل پزشک، روانشناس، و متخصص تغذیه باشد.
نقش والدین در درمان اختلال بولیمیا
والدین نقش منحصر به فرد در درمان نوجوانان مبتلا به اختلال بولیمیا ایفا می کنند. به گفته پژوهشگران دانشگاه شیکاگو، والدین نوجوانان در حالی که به کلینیک مراجعه می کنند. و در روند درمان فرزندانشان به طور منظم قرار می گیرند و در کنار آن ها در خانه قرار می گیرند. سبب بهبود علائم می شوند بر اساس این گزارش، هنوز مشخص نیست که: دخالت والدین در درمان و چه در نظر گرفتن خوردن نوجوانان در خانه، درمان را بهبود خواهد بخشید.
- حمایت عاطفی: والدین اولین و مهم ترین منبع حمایت عاطفی برای فرزند خود هستند. آنها می توانند با نشان دادن عشق و پذیرش بی قید و شرط، به فرزند خود کمک کنند تا احساس ارزشمندی کند. همچنین می توانند به فرزند خود کمک کنند تا احساسات خود را به طور سالم بیان کند.
- نظارت: نظارت والدین می تواند به تشخیص زودهنگام علائم اختلال بولیمیا کمک کند. والدین می توانند به دنبال علائمی مانند پرخوری، استفراغ، مصرف مواد ملین یا دیورتیک و کاهش وزن غیرطبیعی باشند.
- کمک به دسترسی به درمان: والدین می توانند به فرزند خود کمک کنند تا به درمان اختلال بولیمیا دسترسی پیدا کند. آنها می توانند با پزشک فرزند خود صحبت کنند و در مورد گزینه های درمانی تحقیق کنند. همچنین می توانند به فرزند خود کمک کنند تا یک درمانگر یا متخصص سلامت روان پیدا کند.
پیشگیری از اختلال بولیمیا
هیچ راه قطعی برای پیشگیری از اختلال بولیمیا وجود ندارد، اما اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش خطر ابتلا به این اختلال انجام دهید، از جمله:
- ایجاد نگرش مثبت نسبت به بدن: مهم است که بدن خود را به همان شکلی که هست بپذیرید و از آن قدردانی کنید.
- مقابله با استرس: یادگیری راه‌های سالم برای مقابله با استرس می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به اختلالات خوردن کمک کند.
- صحبت در مورد احساسات خود: صحبت در مورد احساسات خود با یک دوست، یکی از اعضای خانواده، یا یک درمانگر می‌تواند به شما کمک کند تا احساسات خود را مدیریت کنید و از رفتارهای مضر جلوگیری کنید.
- افزایش آگاهی در مورد اختلالات خوردن: دانستن در مورد اختلالات خوردن و علائم و نشانه های آنها می تواند به مردم کمک کند تا در صورت نیاز به دنبال کمک باشند.
- آموزش در مورد سلامت روان: آموزش در مورد سلامت روان می تواند به مردم کمک کند تا الگوهای فکری و رفتاری سالم را توسعه دهند.
- ایجاد حمایت اجتماعی: داشتن یک شبکه حمایتی قوی از دوستان و خانواده می تواند به مردم کمک کند تا در صورت مواجهه با مشکلات مقابله کنند.
در اینجا چند نکته خاص برای پیشگیری از اختلال بولیمیا آورده شده است:
- با بدن خود مهربان باشید. بدن شما یک هدیه است و شایسته احترام است.
- به خودتان اجازه دهید غذاهای مورد علاقه خود را بخورید. محرومیت از غذا می تواند منجر به پرخوری شود.
- روی سلامتی خود تمرکز کنید، نه بر وزن خود. تمرکز بر سلامتی کلی شما می تواند به شما کمک کند تا از اختلالات خوردن جلوگیری کنید.
- اگر نگران وزن یا شکل بدن خود هستید، با یک متخصص بهداشت روان صحبت کنید. یک متخصص بهداشت روان می تواند به شما کمک کند تا با این نگرانی ها کنار بیایید و یک رابطه سالم با بدن خود ایجاد کنید.
منبع: کانون مشاوران ایران
