اختلال فوبیای اجتماعی چیست؟ یک نوع فوبیا است که با ترس شدید و اضطراب در شرایط اجتماعی مشخص می شود. فوبیای اجتماعی دست کم قسمتی از فعالیت های روزانه یک شخص را مختل می کند. در واقع، اختلال فوبیای اجتماعی بسیار ناتوان کننده است. و در موارد شدید فوبیای اجتماعی می تواند کیفیت زندگی یک […]
اختلال اضطراب رقابتی:پژوهش گران در سال های اخیر به گونه ای خاص در مورد بررسی امواج مغزی در مناطق مختلف مغز پی برده اند.
و ارتباط آن با رفتار و عملکرد ورزشکاران علاقه زیادی نشان می دهند.
مارتینز اختلال اضطراب رقابتی را به عنوان گرایش به درک شرایط رقابتی به عنوان عامل تهدید مطرح کرد .
و همچنین پاسخ دادن به این شرایط به سان یک حس تنش و نگرانی به شیوه ای پایدار مطرح می نماید.
او معتقد است افرادی که دارای درجه بالایی از اختلال اضطراب رقابتی هستند.
بیشتر احتمال دارد شرایط رقابتی را به عنوان عاملی تهدید کننده در نظر بگیرند.
تا افرادی که دارای اختلال اضطراب رقابتی کم می باشند.
و در نتیجه افراد دسته نخست سطح اضطراب و عدم آرامش بیشتری را متحمل می شوند.
هنگامی که مغز مرتب و تنظیم می شود.
علائمی که ظاهرا دارای ریشه ها و دلایل متمایز هستند بهبود می یابند.
و تمرکز و توجه افزایش می یابد، طبیعی می شود و ثبات ایجاد می کند.
این حوادث نتیجه انعطاف پذیری و توانایی تغییر در مغز انسان است.
این قابلیت های ذاتی را می توان از طریق آموزش به مغز نیز فعال کرد.
آموزش مغزی مسیری را بین یک فرد و فعالیت های جسمی و روحی او ایجاد می کند.
و راهی برای به دست آوردن کنترل بیشتر بر عملکرد روانی و فیزیولوژیکی او و دستیابی به سلامتی و رفاهش را فراهم می کند.
به طوری که فرد مطابق با فعالیت های جسمی و ذهنی فیزیولوژیکی عمل می کند.
و در نتیجه آگاهی بیشتری به دست می آورد .
و می تواند این فعالیت ها را کنترل کرده و تعدیل نماید.
اضطراب به دو صورت اختلال ورزشکار تأثیر می گذارد:
اضطراب نوع دوم :
روانشناسان درباره اختلال اضطراب رقابتی و تاثیر آن بر ورزشکار می گویند که :
نخستین بار در سال ۱۹۶۶، روان شناس معروف اسپیلبرگر، اضطراب را به دو نوع صفتی و حالتی تقسیم نمود.
ورزشکاران باید بدانند که اضطراب و استرس پیش از مسابقه تا حدی که سبب اختلال عملی نشود طبیعی است.
اما اگر احساس کنند که اضطراب بر عملکرد آنها تأثیر می گذارد.
باید یک تصویر ذهنی مناسب از رقابت داشته باشند.
اختلال ارتباط اجتماعی
اختلال ارتباط اجتماعی با یک مشکل بنیادین در کاربرد شناسی،موارد زیر تشخیص داده می شود.
این کاستی ها در ارتباطات اجتماعی منجر به محدودیت های عملکردی در ارتباطات موثر میشود.
شکل گیری روابط اجتماعی، پیشرفت تحصیلی و یا عملکرد شغلی نیز باعث محدویت می شود.
نقصان ها با توانایی کم در حوزه زبان ساختاری یا قدرت شناختی بالاتر توضیح داده نمی شود.
خصوصیت های مربوطه که تشخیص را مورد تایید قرار می دهند.
تشخیص اختلال اجتماعی در کودکان زیر چهار سال :
به دلیل وابستگی به ارتباط اجتماعی و توسعه مناسب در گفتار و زبان دارد، سخت می باشد.
اکثر کودکان در سن چهار الی پنج سالگی باید از توانایی زبان و زبان مناسب برای شناسایی نقایص خاص در ارتباطات اجتماعی برخوردار باشند.
اشکال خفیف این تفاوت تا نوجوانی که در آن زبان و تعامل اجتماعی پیچیده تر می شوند، نمی توانند آشکار شوند.
نتیجه اختلال اجتماعی متفاوت می باشد .
زیرا بعضی از کودکان به طور قابل توجهی در طول زمان بهبود یافته اند.
در حالی که دیگران همچنان با مشکل خود حتی گاهی به طرزی فجیع تر مواجه هستند.
حتی در میان اشخاصی که پیشرفت قابل ملاحظه ای می کنند.
در ادامه برخی از مهم ترین مشخصه های اختلال ارتباط اجتماعی را بیان می کنیم که :
برای تشخیص این اختلال در فرد نیازی نیست که تمامی مشکلات به صورت همزمان وجود داشته باشد.
ژنتیک و فیزیولوژیکی
لالی انتخابی یک اختلال اضطرابی است که به معنای واقعی توانایی صحبت کردن به طور طبیعی است.
اما در موقعیت های خاص و یا برخورد با افراد خاص، فرد صحبت نمی کند.
لالی انتخابی معمولا با خجالت اجتماعی یا اضطراب اجتماعی همراه است.
افرادی که لالی انتخابی دارند ، حتی هنگامی که سکوتشان پیامدهای منفی دارد.
مانند محرومیت حقوقی و تنبیهی، محرومیت اجتماعی و حتی مجازات دارند همچنان ساکت خواهند ماند.
کودکان و بزرگسالانی که لالی انتخابی دارند، به طور کامل قادر به درک و فهم زبان هستند.
اما نمی توانند در شرایط خاصی ایستادگی کرده و صحبت کنند.
این رفتار ممکن است توسط دیگران خجالت به حساب آید.
یک کودک مبتلا به لالی انتخابی ممکن است سالها در مدرسه ساکت باشد.
اما در خانه آزادانه و حتی بیشتر از حالت نرمال سخن بگوید.
افرادی که زیاد در خانه حضور دارند:
برخی افراد به طور کامل در فعالیت های اجتماعی شرکت می کنند، اما با دیگران صحبت نمی کنند.
و فقط با همسالانشان صحبت می کنند و با بزرگسالان صحبت می کنند.
برخی صحبت می کنند اما تنها زمانی که افراد مسن تر از خودشان است و نه با همسالانشان، و برخی هم با هیچکس سخن نمی گویند.
آنها معمولا در بحث شرکت نمی کنند و فقط در تعدادی از فعالیت هایی که به آنها محول می شود شرکت می کنند.
نوع پیشرفته اختلال زمانی تشخیص داده می شود.
که یک فرد برای مدت طولانی در هر موقعیتی با کسی، حتی اعضای خانواده و نزدیکانش نیز صحبت نمی کند.
لالی انتخابی شدیدا با اختلالات اضطراب، به ویژه اختلال اضطراب اجتماعی ارتباط دارد.
بیشتر کودکان دارای تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی نیز دارند.
برخی از پرژوهش گران بر این باورند که لالی انتخابی می تواند نوعی استراتژی اجتناب برای کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی باشد.
تا بتوانند فشارهای ناشی از آن را در شرایط اجتماعی کاهش دهند.
لالی انتخابی، به ویژه در کودکان و نوجوانان ، گاهی اوقات با اختلال طیف اوتیسم اشتباه گرفته می شود.
به ویژه هنگامی که فرد اقداماتی را که در خارج از حدود تشخیص اش است، را انجام می دهد، که می تواند منجر به درمان نامطلوب گردد.
اگرچه ممکن است افراد مبتلا به اوتیسم انتخابی سکوت نمایند، اغلب رفتارهای دیگری از خود بروز می دهند.
مانند: دست زدن، رفتارهای تکراری، انزوای اجتماعی، حتی در میان اعضای خانواده، که آنها را از یک فرد مبتلا به لالی انتخابی متمایز می کند.
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم احتمال دارد در شرایط اجتماعی که با آنها کاملا آشنا نیستند، سکوت کنند.
اگر لالی کاملا به علت مشکل اوتیستیک باشد، براساس آخرین موارد ذکر شده در موارد توضیحی بالا، لالی فرد نمی تواند لالی انتخابی باشد.
منبع: کانون مشاوران ایران